خوب ترينم..

دوباره مرور مى كنم، دوباره و دوباره حرف هايت را در ذهنم مرور مى كنم؛ "من نبايد اشتباه مى كردم"، تك تك حرف هايت را كامل بخاطر سپرده ام. خوشحالم كه اسير عشق چنين مردى شده ام. دلم ميخواهد ببوسم ت بگذارمت روى چشم هايم. ببوسمت و باز ببوسمت. نميدانى چقدر حرف هايت برايم ارزشمند بود. نميدانى نميدانى..

روزى هزار بار از اعماق وجودم از خدا طلب مى كنم گره از مشكلاتت باز كند. طلب مى كنم همه چيز درست بشود، آن استعلام لعنتى، آن استخدام، روح خسته ت، جسم سركش ت، تنهايى ات، همه چيز و همه چيز.. خدا حرف هايم را مى شنود مگر نه؟ حس مى كنم به خدا نزديك تر شده ام. تو چطور؟