خوشحالی از سر و رویمان می بارید

من و پدرت مقابل هم ایستاده بودیم، همان طوری که قلب هایمان از ترس و اضطراب می تپید، من پنجره را در آن سرمای جان سوز باز کرده بودم و با ریتم دی دی دی دی.. ماشین بازیافت برای پدرت می رقصیدم و او دلش می رفت.. و چقدر این خنده های در اوج غم و سختی به آدم می چسبد!

کاش خدای خنده ها محافظ شادی مان باشد.

بماند به یادگار، که اولین روز از بهمن، از همیشه عاشق تر بودم..

در زندگی، عشق بهاست.....